• Obecnie nie mamy kociąt

    Kocięta norweskie leśne

    Aktualnie żadne maluchy nie harcują po naszym domu… ale mamy plany na wiosnę/lato 2022!

    Poznacie je niebawem!

 

Status:

Wolny – wciąż szukamy domku dla malucha

W obserwacji – czekamy na rozwój malucha, może być wolny w późniejszym terminie

Opcja – jest ktoś zainteresowany maluszkiem, ale wciąż można o niego pytać

Rezerwacja – nowy domek już czeka

 

 

Pamiętaj, że mały kociak to nie zabawka. To żywe, czujące stworzenie, które za kilka miesięcy stanie się dorosłym kotem, żyjącym kilkanaście lat. To oznacza kilkanaście lat opieki, miłości, uwagi i odpowiedzialności za stworzenie, które przyjmujemy pod swój dach. Czy jesteś do tego gotów?

Kocięta z naszej hodowli opuszczają dom rodzinny w wieku co najmniej 14 tygodni. W tym wieku są już gotowe by rozpocząć samodzielne życie w nowym domu. Są ufne, odważne, nauczone czystości i w pełni samodzielne. Każdy członek rodziny – poczynając od tych kocich, a kończąc na ludzkich – bierze udział w wychowaniu kociaków. Od pierwszych chwil życia są brane na ręce, głaskane, przytulane, przez co są obyte z człowiekiem, a życie pośród innych kotów sprawia, że są przyzwyczajone do obecności innych przedstawicieli kociego rodu. Wszystkie kociaki posiadają rodowody FIFe i są oznakowane chipami. Kocięta opuszczają dom wielokrotnie odrobaczone, dwukrotnie zaszczepione, wyposażone w:

      • rodowód
      • książeczkę zdrowia
      • wyprawkę na pierwsze dni w nowym domku
      • „instrukcję obsługi” kota
      • naszą pomoc i radę w każdej sytuacji

Z każdym nowym właścicielem spisujemy szczegółową umowę.

Kocięta do towarzystwa opuszczają nasz dom wykastrowane.

 

– Nie – odrzekł Mały Książę. – Szukam przyjaciół. Co znaczy „oswoić”?
– Jest to pojęcie zupełnie zapomniane – powiedział lis. – „Oswoić” znaczy „stworzyć więzy”.
– Stworzyć więzy?
– Oczywiście – powiedział lis. – Teraz jesteś dla mnie tylko małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. I ty mnie nie potrzebujesz. Jestem dla ciebie tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie jedyny na świecie. I ja będę dla ciebie jedyny na świecie.
(…)
Lis zamilkł i długo przypatrywał się Małemu Księciu.
– Proszę cię… oswój mnie – powiedział.
– Bardzo chętnie – odpowiedział Mały Książę – lecz nie mam dużo czasu. Muszę znaleźć przyjaciół i nauczyć się wielu rzeczy.
– Poznaje się tylko to, co się oswoi – powiedział lis. – Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół. Jeśli chcesz mieć przyjaciela, oswój mnie!
(…)
– Ludzie zapomnieli o tej prawdzie – rzekł lis. – Lecz tobie nie wolno zapomnieć. Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś. Jesteś odpowiedzialny za twoją różę.

Antoine de Saint-Exupéry – Mały Książę