KOT NORWESKI LEŚNY
• Wielkość : Duży
• Typ futra : Półdługowłosy
• Kraj pochodzenia : Norwegia
• Charakter: Inteligentny, posłuszny, towarzyski, odważny.
Rasa została po raz pierwszy uznana przez stowarzyszenia hodowców w roku 1977 i cały czas zachowuje swoje pierwotne cechy
Pochodzenie
Norweski kot leśny od wieków pojawiał się w skandynawskich legendach jako duże zwierze, z długim, grubym ogonem. Zgodnie z mitologią nordycką, najpotężniejszy z bogów – Thor, nie miał na tyle siły, by go unieść, a Rydwan Freyi (bogini miłości i płodności) ciągnęły właśnie te silne koty. Chociaż powszechnie uważa się, że kot leśny pochodzi z Norwegii, możliwe jest, że Wikingowie w XIII wieku przywieźli kilka okazów z Azji Mniejszej do łowienia szczurów na statkach. W warunkach skandynawskich rozwinęło się grube, podwójnie izolowane i odporne na wodę futro kotów norweskich, zwiększyły się ich waga i wzrost. Około 1930 roku norwescy hodowcy rozpoczęli program selekcji, aby zachować tę rasę. Ostatecznie zastała uznana w roku 1972, a pierwszy klub jej hodowców pojawił się w 1975 r. Organizacja FIFe uznała norweskiego kota leśnego w roku 1976.
Wygląd
Jest to duży, dobrze zbudowany kot, o dużych kościach. Ma trójkątną głowę o długim, prostym profilu. Szerokie uszy zakończone są kępami futra; kępy futra porastają także wewnętrzną stronę uszu. Bystre, świecące oczy są duże, szeroko otwarte, lekko skośne; mogą mieć różne kolory, niezależnie od umaszczenia. Kot ten ma długie kończyny, przy czym tylne są dłuższe niż przednie. Także ogon jest długi, a przy poruszaniu sprawia wrażenie pióropusza. Średniej długości sierść ma wełniany podszerstek, pokryty lśniącym futrem, które nie przepuszcza wody. Na tylnych kończynach występują „portki”, natomiast w okresie zimy pojawia się charakterystyczna kryza. Występują w wielu wariantach umaszczenia.
Charakter
To niezwykle bystry i inteligentny kot. Bardzo oddany i przyjazny, pragnący kontaktu z człowiekiem, pieszczot i zabaw. Jest odważny, nowa sytuacja nie jest dla niego powodem aby schować się pod kanapę, lecz wręcz przeciwnie – aby przyjrzeć się jej z bliska z wysoko uniesionym ogonem :).
Jest niezwykle zwinny i muskularny. Uwielbia wspinaczkę, dlatego jeśli nie mamy możliwości wypuszczania takiego kota do np. woliery w ogrodzie, wskazane jest zapewnienie mu specjalnego drapaka lub konstrukcji do wspinaczki. Regularne (raz/dwa razy na tydzień) szczotkowanie i pielęgnacja futra pozwalają na utrzymanie lśniącej, zdrowej sierści i zapobiegają powstawaniu kołtunów.